گاهی باید عقابی را در آسمان دلگیر و خلوت تنهایی های خودت در حال اوج ببینی 

شاید پر های غبار گرفته ی پروازت تکانی به خود بدهند و از لابلای میله های پوسیده ی قفس افکار ذهنت به شوق اوج به پرواز در آیند !!

اگر سرزمین پهناور دلت پر شده باشد از بوقلمون صفت هایی که تنها باد در غبغب انداختن را از خود به یادگار گذاشته باشند ، پرواز را به خودی خود فراموش خواهی کرد و بالهایت سست و بی جان خواهند شد ، اما نگاهت که به آسمان باشد و چشم از پرنده نماها برداری باز هم به سوی آسمان پر خواهی کشید  ...